Diplacusis
(v.), syn. dubbel horen (o.); het (tegelijkertijd) horen van twee tonen terwijl er maar één wordt aangeboden (o.a. bij cochleaire beschadigingen),
Wat is de betekenis van diplacusis?
Encyclopedisch woordenboek van de psychologie
Piet van der Ploeg (2007)
diplacusis
1. Dit is het verschijnsel waarbij een toon door het ene oor later en zwakker wordt gehoord dan door het andere oor. 2. Subjectieve gewaarwording van het horen van echo`s na normaal gehoorde geluiden.
Pinkhof geneeskundig woordenboek
Herman Pinkhof (1923)
Diplacusis
(διπλοῦς, dubbel, ἄκουσις, gehoor), dubbel hooren. Bij D. binauralis (bini, beide, auris, oor) wordt de toon door het zieke oor hooger of lager waargenomen, dan hij werkelijk is. Bij D. echotica hoort men als het ware een echo van een reeds afgeloopen geluidsi...
Uitheemsche geneeskunde termen
dr. H. Pinkhof (1923)
Diplacúsis
dubbel horen. Bij D. binauralis (bini, beide; au ris, oor), wordt de toon door het zieke oor hoger of lager waargenomen, dan hij werkelijk is. Bij D. echotica hoort men als het ware een echo van een reeds afgelopen geluidsindruk.
Gerelateerde zoekopdrachten