Wat is de betekenis van Dingtaal?

de oudtijds bij een rechtsgeding voorgeschreven bewoordingen, waarvan men niet mocht afwijken. Was de beklaagde deze taal niet meester, dan liet hij zich bijstaan door een taalman.

v. (...talen), 1. pleidooi, inz. de door de procespartijen genomen conclusies; 2. klemmende taal: ik heb hem dingtaal doen horen, hem krachtig toegesproken (w, g.)

v. (pleidooi; fig. klemmende, krachtige taal): ik heb hem - laten horen.

(’ding) v. (...talen) 1. pleittaal. 2. Algm. krachtige taal : spreken.

Dingtaal - 1) de oudtijds bij een rechtsgeding voorgeschreven termen, die sacramenteel waren; 2) verouderde aanduiding voor de in een geding gewisselde stukken, conclusies. De wet gebruikt het woord nog in art. 99 Rv.

v./m. (-talen), 1. de oudtijds bij een rechtsgeding voorgeschreven bewoordingen, waarvan men niet mocht afwijken; 2. (vero.) aanduiding voor de in een geding gewisselde stukken, conclusies.

DINGTAAL, v. (...talen), pleidooi, pleitrede; (fig.) ik heb hem dingtaal doen hooren, hem krachtig toegesproken.

Dingtaal, v. (...alen), pleidooi, pleitrede; (fig.) ik heb hem - doen hooren, hem krachtig toegesproken. *...WAARDER, m. (oudt.) voorzitter van het geregtshof.