liefhebber; amateur. iemand die een kunst of wetenschap beoefent, niet als vakman met grondige kennis van zaken maar uit liefhebberij. Vaak met negatieve connotatie en dan synoniem met: beginneling, amateur. Voorbeelden: In dit essay wil Droste meer bepaald nagaan wat de betekenisoppositie is tussen "dilettant" en &q...

dilettant - Zelfstandignaamwoord 1. iemand die een kunst of wetenschap uit liefhebberij beoefent ♢ hij had als dilettant al zoveel disciplines beoefend dat het Wikiwoordenboek er ook nog wel bij kon 2. (pejoratief) slechte amateur, prutser, beunhaas, knutselaar Woordherkomst afgeleid...

amateur; prutser; beunhaas; geen echte vakman. Via het Hoogduits of het Frans ontleend aan het Italiaans, waar het werkwoord dilettarsi betekent ‘zich verlustigen; genieten’. Dus: iemand die een bepaald vak enkel voor zijn genoegen en niet met de ernst van een vakman beoefent.Dat verraadt eene onvastheid en onzekerheid, waaraan de dilet...

[lt. dilettante, van dilettare, van Lat. delectare = genoegen geven, vermaken] beoefenaar van kunst of wetenschap of vak uit liefhebberij, vaak in ongunstige zin van niet geheel bekwame liefhebber; niet-vakman.

amateur; ongeschoolde

iemand die iets niet als vakman, maar slechts uit liefhebberij beoefent; dikwijls ook minachtend: oppervlakkig beoefenaar.

[Ital. dilettare, in iets behagen scheppen], m. (-en), liefhebber in de kunst, die een kunst of wetenschap uit liefhebberij beoefent (in tegenstelling tot de beroepskunstenaar, de geleerde); (bij uitbreiding) iemand die slechts oppervlakkige kennis van een vak, een kunst of wetenschap bezit.

liefhebber van kunst of wetenschap en die deze kunst niet tot een beroep maakt

s., pielder.

(<It.), m. (-en).

(Fr., van Lat. delectari, zich vermeien), degeen die een of meer kunsten uit liefhebberij en niet als beroep uitoefent (dillettantisme). In 17e eeuws Ital. en 18e-eeuws Eng. noemde men aldus de kunstkenner, -verzamelaar en -bevorderaar. Eerst Goethe onderkende in het D.-isme het gevaar van rusteloze, te gauw zelfvoldane productiedrift, waardoor de...

m. kunstbeoefenaar uit liefhebberij; niet-vakman zonder voldoende scholing.

(van Ital.: tiiletto, verlustiging, genoegen) is naar modern spraakgebruik iemand die vreugde vindt in het beoefenen der schone kunsten, vooral muziek, toneel en schilderkunst, en wel uitsluitend om de goede zaak zelf, nooit om er iets mede te verdienen. In zover is het begrip dus identiek aan amateur, immers het tegenovergestelde van de beroepsbeo...

m. -en (It. dilettante, v. Lat. delectari = genot verschaffen: kunst- of wetenschapbeoefenaar uit liefhebberij; niet-beroepskunstenaar of -geleerde, soms met de bijbet. v. oppervlakkigheid); v. ook -e.

iemand, die een kunst uit liefhebberij, dus met als vak beoefent.

Fr.; amateur. Hij, die een vak, in casu de toonkunst beoefent, zonder de noodzakelijke technische studies te hebben gemaakt. Bijv. een instrumentalist, wien het aan vaardigheid, een zanger, wien het aan goede toonvorming en algemeen muzikale ontwikkeling, een componist, wien bet aan contrapuntische oefening, nauwkeurige kennis der instrumenten etc....

Dilettant (Italiaans dilettante = die in iets genoegen schept) noemt men iemand, die de kunst (muziek, schilderen, enz.) beoefent, zonder er zijn beroep van te maken, maar ook zonder een geschoolde opleiding erin te ontvangen. Men kan dus van de kunst van een dilettant niet het hoogste verwachten. Ook iemand die uitsluitend uit liefhebberij een vak...

Dilettant of liefhebber, afkomstig van het Italiaansche woord dïlettare (beminnen), noemt men den zoodanige, die de eene of andere wetenschap of kunst enkel beoefent uit liefhebberij, alzoo niet om er eene eigenlijke studie een hoofdvak of eene winstgevende zaak van te maken, maar omdat hij er behagen in schept. Mannen der wetenschap en kunstenaars...

dilettant - m. (dilettanten), dilettante, v. (dilettanten), liefhebber □, liefhebster in de kunst; die eene kunst of wetenschap uit liefhebberij beoefent; kunstvriend