Wat is de betekenis van Diefstal?

diefstal - Zelfstandignaamwoord 1. het zich onrechtmatig toe-eigenen van goederen of andere bezittingen die aan een ander toebehoren ♢ Hij werd van diefstal beschuldigd.

diefstal - zelfstandig naamwoord uitspraak: dief-stal 1. het zonder toestemming meenemen van iets dat niet van jou is ♢ de man werd beschuldigd van diefstal Zelfstandig naamwoord: dief-stal de diefstal ...

Diefstal is het wederrechtelijk toe-eigenen van enig goed dat tot een ander toebehoort. In het strafrecht - en in het bijzonder het Wetboek van Strafrecht - wordt er in beginsel een onderscheid gemaakt tussen overtredingen en misdrijven. Het tweede boek van het Wetboek van Strafrecht gaat over misdrijven, terwijl het derde boek van het Wetboek van...

diefstal - Het wegnemen van enig goed dat aan een ander toebehoort, met het oogmerk om het zich permanent wederrechtelijk toe te eigenen.

dit strafbare feit begaat men als men andermans goed wegneemt om het zich toe te eigenen.

Het woord dief betekent eigenlijk: hij die heimelijk iets verricht en vandaar: hij die zich andermans bezit toeeigent. Het zelfstandig naamwoord dat de handeling van dit zich toeëigenen uitdrukt, was oorspronkelijk diefte. Dit is in de 17e eeuw bij schrijversals Vondel en Hooft nog het gewone woord, waaraan nog het Engelse theft beantwoordt. L...

daad van iemand die via sociaal onaanvaarde middelen zich iets toe-eigent. Sommige diefstallen zijn een uiting van de affectieve onvolgroeidheid van de daders, soms van hun agressieve aard of stemming: ze hebben de dubbele betekenis van represaille en van wraak; ze worden meestal begaan door mensen die in hun jeugd gefrustreerd zijn geraakt (wezen,...

daad van steel.

s., dieverij, rôf, tsjeafte, stelderij.