Wat is de betekenis van diefachtig?

diefachtig - Bijvoeglijk naamwoord 1. lijkend op of eigenschappen hebben van een dief ♢ De toneelspeler moest een diefachtig personage spelen. Woordherkomst afgeleid van dief met het achtervoegsel -achtig

adj., dievich, gnobb(er)ich steiderich, hantsjegau; — zijn, tofolle sin oan oarmans guod hawwe; — mens, grypfûgel.

1 bn. (neiging hebbende tot stelen): een-e raaf; 2 bw. (op de wijze van een dief): hij kijkt - uit zijn ogen.

(‘di:v) (-er, -st) 1. bn. geneigd tot stelen : een kind. 2. bw. op de wijze van een dief : bemachtigen.

bn. en bw. (-er, -st), 1. geneigd tot stelen: een diefachtig kind, een diefachtige natuur; 2. bw., als een dief, op verholen wijze.

...

DIEFACHTIG, bn. en bw. (-er, -st), geneigd tot stelen een diefachtig kind, eene diefachtige natuur; (w. g.) tersluiks, op verholen wijze. DIEFACHTIGHEID, v.