Wat is de betekenis van deugniet?

ondeugend kind. kind dat zich ondeugend gedraagt; ondeugend kind. Wordt vaak ook liefkozend gebruikt. Voorbeelden: Je kind lijkt wel van elastiek, hij buigt zijn beentjes zover hij zelfs zijn voeten in z'n mond kan stoppen. Voor één keer speelt je deugniet met zijn eigen voeten… De buiging die hij hie...

deugniet - Zelfstandignaamwoord 1. een ondeugend kind     ♢ De jonge deugniet was kort geleden voor het gerecht geweest wegens diefstal. Woordherkomst Samenstelling van deug (afgelid van deugen) en niet. Synoniemen belhamel, bengel, kwajongen, schelm

deugniet - zelfstandig naamwoord uitspraak: deug-niet 1. iemand die stout is ♢ de deugniet heeft een spin in de soep gedaan Zelfstandig naamwoord: deug-niet de deugniet de deugnieten...

niksnuts, onnut.

s., dogeneat, smjirk(ert), smakkert, streupert, stjonkert, knevel, bongel, stankfet (it), stankje (it), stikje (it), houtsje (it), gút, skevel, rakkert; oude —, âld-rôt.

...

m. en v. (-en), slecht mens; — zeer ondeugende knaap; — scherts, liefkozend gebruikt tegenover wie ons een weinig plaagt.

m. -en (Z.-N. slecht mens; ondeugende jongen; liefkozend-schertsend: schelm, guit): uw - van een zoon; jou kleine -! soms v. en dan ook wel deugniete.

('deuchni:t) m. (-en; -je) 1. Veroud. nietswaardig persoon, boef, schavuit: een de deur uitjagen. 2. Tgw. ondeugend, ongezeglijk kind; jij kleine !