Wat is de betekenis van depersonalisatie?

depersonalisatie - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) (psychologie) psychische ziekte met (wanen en) vervreemding van zichzelf Woordherkomst Naamwoord van handeling van depersonaliseren met het achtervoegsel -atie Verwante begrippen dissociatieve stoornis, derealisatie, dissociatie

Hieronder verstaat men het verschijnsel dat iemand zijn of haar identiteit verliest, met gevoelens van afstandelijkheid, vervreemding en verlies van de werkelijkheid.

ook wel: derealisatie (psych.) verstoring in het bewustzijn van de eigen persoon, van het eigen ik. De patiënt beleeft een onwerkelijkheid van eigen gevoelens, gedachten en handelingen, van het eigen lichaam resp. lichaamsdelen en lichaamsfuncties, van de omgeving en wat daarin plaatsvindt (derealisatie), of...

verlies van het eigen persoonlijkheidsbesef

psychiatrische stoornis. Depersonalisatie kan men definiëren als een gevoel alsof men zelf niet werkelijk is, en bij verlies van realiteitsbesef ervaart men veranderingen in de buitenwereld. Depersonalisatie kan optreden bij normale personen; ze kan optreden bij:moeheid, alcoholvergiftiging, halfwakende toestanden en een verscheidenheid van mi...

het verlies van het gevoel van zekerheid omtrent het eigen bestaan.

is een stoornis in het bewustzijn van het eigen ik. Jaspers zegt terecht: het ik-bewustzijn is in alle psychische processen aanwezig. Het „ik denk” is in alle waarnemingen, voorstellingen, gedachten terug te vinden. In alle psychisch leven wordt een oorspronkelijk met niets te vergelijken activiteit beleefd. Dat het psychische dit bijzo...

Depersonalisatie - toestand, gekenmerkt door een gevoel van vervreemding van de geestelijke buitenen binnenwereld. Het is een gevoel, „alsof” hetzij, de eigen persoonlijkheid, hetzij de waarnemingswereld een andere geworden is. Depersonalisatietoestanden komen voor in tijden van uitputting, tegen den tijd van inslapen, bij verschillende...

Eigenaardige toestand, waarbij iemand tijdelijk zijn omgeving, zijn doen en laten, zelfs zijn eigen bestaan vreemd voorkomt, als ware hij aan zichzelven ontrukt, terwijl toch zijn zelfwaarneming blijft voortbestaan.