Op grond van artikel 290 VWEU kan de wetgever (Raad/EP of Raad) aan de Commissie de bevoegdheid overdragen om gedelegeerde handelingen vast te stellen. Zie ook gedelegeerde handelingen.

Opdragen van bepaalde taken en te vervullen verplichtingen aan een hiërarchisch ondergeschikte, onder gelijktijdige overdracht van uit te oefenen bevoegdheden.

delegatie - Zelfstandignaamwoord 1. een klein aantal mensen als vertegenwoordigers van een grote groep, afvaardiging, vertegenwoordigig     ♢ Een kleine delegatie van de klas probeerde de leraar te overtuigen dat het proefwerk te moeilijk was geweest. 2. overdracht van bevoegdheid     ♢ De delegatie van haar verantwoordelijkheden was voor de overbezorgde moeder erg moeilijk, vandaar dat ze de leider van het voetbalkamp...

delegatie - zelfstandig naamwoord uitspraak: de-le-gaat-sie 1. een paar mensen die een groep vertegenwoordigen ♢ een delegatie van de bevolking mocht naar de koningin Zelfstandig naamwoord: de-le-gaat-sie de delegatie de delegaties het delegatietje

is een woord, dat allerlei betekenissen kan hebben. Letterlijk betekent het „overdracht” en dit zal je in de volgende betekenissen duidelijk worden. Wanneer A. aan B. b.v. ƒ 100 schuldig is en A. kan het niet betalen, dan mag deze zijn schuld aan zijn vader C, of aan een ander overdragen. Echter alleen, als de schuldeiser B. dit goedkeurt. Deze overdracht van schuld wordt delegatie of schuldoverdracht genoemd. Verder verstaat men onder delegatie het overdragen van enige rechtsm...

Delegatie, - 1) Overdracht, overzetting ofoverwijzing (zie art. 1080 B. W.) van een schuld op een nieuwen in de plaats van den oorspronkelijken schuldenaar of van een vordering op een nieuwen in de plaats van den oorspronkelijken schuldeischer. Voor deze delegatie is in den regel medewerking van alle partijen vereischt;niet bij order-of toonderpapier. Delegatie, waarbij een schuldenaar aan zijn schuldeischer een anderen schuldenaar geeft, die zich ten behoeve van den schuldeischer verbindt, bren...

DELEGATIE, v. (-s, ...tiën), opdracht om in eene bepaalde zaak voor een ander op te treden; — schuldoverdracht op een derden, het aanwijzen van een ander die nu de schuld betalen moet, of de som gelds moet ontvangen.

In het Italiaansch delegazione. Delegatie noemde men in het Lombardisch-Venetiaansch Koningrijk en in den Kerkdijken Staat de regering eener provincie, bestaande uit een delegaat of gevolmagtigde met zijne ambtenaren. Voorheen had men er 9 in Lombardije en 8 in Venétië. De Kerkelijke Staat werd in 1831 verdeeld in de Comarco van Rome en 19 zulke gewesten, van welke later, na den afval van Romagna, de Marken en Umbrië, slechts 4 overbleven, die vervolgens in het Koningrijk Italië zijn opgelost. D...

Delegatie - afvaardiging, aanwijzing, overschrijving. Overschrijving of overdracht van een schuld op een ander. Door de delegatie wordt een schuld opgeheven en een andere ervoor in de plaats gesteld: er heeft een vernieuwing der schuld plaats. Deze kan geschieden, doordat er een nieuwe schuldenaar of een nieuwe schuldeischer optreedt. Verandering van schuldeischer heet subrogatie, van schuldenaar delegatie. Het document, waarbij deze handeling plaats heeft, wordt eveneens delegatie genoemd. Men...

Delegatie - 1° a) Het Ned. Staatsrecht kent overdracht van wetgevende en uitvoerende of bestuursfunctie. ➝ Trias politica. In het rijk kan de Wetgever, d.i. de Koningin en Staten-Generaal gezamenlijk, bij de door hem uitgevaardigde wetten aan het uitvoerend orgaan, d.i. de Koningin alleen, opdragen, die wetten met nadere regelingen aan te vullen. Deze nadere regelingen, genaamd ➝ algemeene maatregelen van bestuur, behooren in materieelen zin tot de wetgeving van het Rijk. Voorbeeld: motor- e...

delegatie, - v., afvaardiging; ook: overdracht van een schuld.

v. afvaardiging; overdracht (van geld of bevoegdheid) ; overdraging van een schuld.

is overdracht van bestuursmacht aan een priester, die deze macht niet krachtens zijn ambt heeft. Zo kan de paus een bisschop delegeren om dispensatie te verlenen in bepaalde huwelijksbeletselen. Zo kan een pastoor zijn kapelaans delegeren om te dispenseren in de vasten- en onthoudingswetten in bepaalde gevallen. Zo ook kan een pastoor een bepaalde priester delegeren om als officiële kerkelijke getuige op te treden bij de sluiting van een huwelijk binnen de grenzen van zijn parochie.

(1), in het privaatrecht: handeling, waardoor een schuldenaar zijn schuldeiser een andere schuldenaar verschaft; (2) in staats- en administratief recht: overdracht van een bevoegdheid aan een ander, gewoonlijk lager, orgaan. Bv. de wetgevende macht (koning + Staten-Generaal) draagt de koning op, een bepaald onderwerp te regelen bij Algem. Maatr. van Bestuur. In Gemeenterecht speelt D. een grote rol: de Raad draagt aan B. en W. op een bepaalde regeling tot stand te brengen.

[➝ Lat. delegare, verwijzen naar, toevertrouwen, opdragen], v. (-s), 1. overdracht; opdracht om in een bepaalde zaak voor een ander op te treden; opdracht van bevoegdheid aan een lager geplaatste persoon of instantie (e); 2. overdracht van een schuld op een ander (e); document waarbij dit plaats heeft; (publiekrecht) van gezag of bevoegdheid, overdracht of opdracht aan een ander persoon of college (e); 3. afvaardiging; commissie van afgevaardigden. (e) canoniek recht. Hier is delegatie de ove...

v. (-s) het delegeren nl, 1. afvaardiging. 2. schuldoverdracht.