Wat is de betekenis van Deemoed?

gesindheid van nederige onderworpenheid.

zie Nederigheid.

s., démoed, dimmenens.

m., stemming van nederige onderworpenheid : in deemoed neerknielen; het tegenovergest. van hoogmoed.

m. ([stemming van] nederige onderworpenheid; ootmoed).

Deemoed - is een deugd, waardoor de mensch uit ware zelfkennis zich zelf gering schat. De deemoed of nederigheid eischt niet, dat de mensch de goede eigenschappen en hoedanigheden, die hij bezit, miskent; maar de waarlijk deemoedige legt, wat achting, eer en roem aangaat, als maatstaf aan de verhouding, waarin hij staat tegenover God en zijn medeme...

m. [dee ~ dienen + Mndl. moed, stemming] nederigheid, met de bijgedachte van schuld: in neerknielen. Syn. nederigheid, ootmoed. Tgst. ➝ hoogmoed.

’t Eerste lid bet. oorspr. knecht, dienaar (dee staat in verband met dienen; ’t Gotisch thius = knecht); het tweede lid bet. gesteldheid van ’t gemoed. Deemoed was dus oorspr. onderworpenheid aan zijn heer, later aan God.

m., stemming van nederige onderworpenheid: in neerknielen.