Wat is de betekenis van decent?

(zelfstandig naamwoord) fatsoenlijk, decent [Nl.uitspr.], beschaafd, welvoeglijk

decent - Bijvoeglijk naamwoord 1. netjes, fatsoenlijk, eerbaar, keurig     ♢ Het meisje moest toen ze naar de kerk ging decente kleiding aantrekken van haar ouders.

[Lat. decens, decentis, o. dw van decere = passen] gepast, fatsoenlijk, eerbaar.

fatsoenlijk

terughoudend, niet opdringerig, welvoeglijk: haar kleding is decent.

eerbaar, welvoeglijk, gepast.

fatsoenlijk, welvoeglijk, betamelijk.

(<Fr.), bn., eerbaar, welvoeglijk ; fatsoenlijk.

welvoeglijk, gepast, fatsoenlijk; eerbaar.