Wat is de betekenis van debiel?

debiel - Zelfstandignaamwoord 1. (verouderd) iemand die licht zwakzinnig is     ♢ Vroeger werd iemand met een IQ tussen 50 en 75 bestempeld als een debiel. 2. (beledigend) bespottelijk iemand     ♢ Die debiel maakt zichzelf belachelijk door te denken dat hij grappi...

Zie (ook) idioot

iemand met een laag IQ; achterlijk persoon; stommeling; sufferd. In de jeugdtaal van de jaren negentig vaak afgekort tot debie of biel. In turbotaal ook wel: debillo (zie Hoppenbrouwers).Wat, denkt hij, ze ziet er uit als een debiel (de droom wordt niet uitverteld, Reineke komt binnen wij wachtten op haar, waren teruggescooterd uit Haarlem, een kra...

[Lat. debilis = gebrekkig, zwak, van de- = on-, en habilis = bekwaam, vlug] I. zn debiel persoon, zwakzinnige; II. bn achtergebleven in verstandelijke ontwikkeling, zwakzinnig.

zwakzinnig; zwakzinnige

noemt men hen die blijkens testen een I.Q. hebben dat ligt tussen 50 en 70. Zij maken 2% van de bevolking uit. Het onderwijs aan deze zeer zwak begaafden gebeurt op BLO-scholen en moet zich tot handvaardigheid beperken; zie Buitengewoon Lager Onderwijs.

zwak, machteloos, geesteszwak.

...

(Lat.), bn. (-er, -st), zwakzinnig, gezegd van personen bij welke op volwassen leeftijd de verstandelijke ontwikkeling niet uitkomt boven die van een kind van 9 jaar.