Wat is de betekenis van correlatief?

correlatief - Zelfstandignaamwoord 1. (grammatica) antecedent waarop een betrekkingswoord slaat correlatief - Bijvoeglijk naamwoord 1. in correlatie tot elkaar staand, gecorreleerd zijn Woordherkomst afgeleid van relatie met het voorvoegsel cor- en met het achtervoegsel -ief

[Fr. corrélatif] met wederzijds verband.

(korrelatief) in wederzijdse betrekking staande; antecedent waarop een betrekkingswoord slaat (taalk.)

in wederzijdse betrekking staand

bn., in wederzijdse betrekking, in wisselwerking staande.

wederzijds-betrekkelijk, samengaand in wederzijds verband.

noemt men in de logica begrippen zoals oorzaak-werking of ouders-kinderen, die slechts in wederkerige betrekking zin hebben, daar het ene niet zonder het andere gedacht kan worden.

(→ correlatie). In een correlatie aan elkaar toegevoegd, met elkaar verbonden. Ook gebruikt voor het onderling verbonden zijn van axiomata en stellingen in een systeem van geldige uitspraken.

bn., bw. (in wederzijdse betrekking of verband staande).