Wat is de betekenis van conjugatie?

conjugatie - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) binding 2. (taalkunde) vervoeging van een werkwoord Woordherkomst Naamwoord van handeling van conjugeren met het achtervoegsel -atie Verwante begrippen conjugeren

[Lat. conjugatio = ook: stamverwantschap van woorden] vervoeging van werkwoorden.

(konjugatie) vervoeging (taalk.)

(L., conjugatio = verbinding). 1. Naast elkaar gaan liggen van twee overeenkomstige chromosomen bij de bevruchting. 2. Bij sommige eencellige dieren een bijzondere wijze van geslachtelijke voortplanting, nl. uitwisselen van bepaalde hoeveelheid kernmateriaal door tijdelijke vereniging van 2 diertjes. De ongeslachtelijke voortplanting wordt zo nu e...

vervoeging der werkwoorden.

is een geslachtelijke wijze van voortplanten tussen twee uiterlijk niet van elkaar te onderscheiden individuen. Het versmeltingsproduct heet zygote. Deze wijze van voortplanten komt o.a. voor bij een groep van groenwieren, de Conjugaten, waartoe Spirogyra (spiraalwier) behoort.

(<Lat.), v. (-s, ...tiën). 1. (taalk.) vervoeging (der werkwoorden). 2. (biol.) stadium der bevruchting waarin de homologe chromosomen der gameten naast elkaar gaan liggen.

zie vervoeging.

v. vervoeging (van werkwoorden).