Wat is de betekenis van competent?

competent - Bijvoeglijk naamwoord 1. bevoegd; bekwaam Woordherkomst afgeleid van het Franse compétent (met het voorvoegsel com-) Synoniemen deskundig, vakkundig, zaakkundig Antoniemen incompetent

competent - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: com-pe-tent 1. wie iets goed kan ♢ voor het lesgeven is zij niet competent 2. juridisch bevoegd tot handelen ♢ deze rechter is niet competent in deze...

[Lat. competens, -petentis, o.dw van competere = overeenkomen] gerechtigd, bevoegd; bekwaam; competente portie, (jur.) toekomend deel.

(kompetent) bevoegd; (vak)bekwaam; rechtmatig toekomend

bevoegd, geldig

bevoegd (pour om, tot); bekwaam (om, tot); âge compétent, vereiste leeftijd; part compétente, rechtmatig deel.

bevoegd, bekwaam, competent; behoorlijk; it is not competent to me to..., het staat niet aan mij om...

...

(<Fr.), bn. (-er, -st), 1. iem. rechtens toekomend ; de competente portie, het erfdeel dat niet onthouden mag worden ; 2. tot handelen of oordelen bevoegd, gerechtigd: een competent beoordelaar; hij is daartoe niet competent.