Wat is de betekenis van collectief?

collectief - Zelfstandignaamwoord 1. meerdere groepen die onder één noemer worden aangesproken, groep samenwerkende personen, samenwerkingsverband ♢ - Het collectief van gemeenten wilde een onderzoek instellen. ♢ - Volgende week start De Coöperatie, een nieuw co...

collectief - zelfstandig naamwoord uitspraak: col-lec-tief 1. groep samenwerkende mensen ♢ de kunstenaars met deze stijl vormden samen een collectief Zelfstandig naamwoord: col-lec-tief het collectief ...

(kollektief) gemeenschappelijk; werkgroep

gezamenlijk, gemeenschappelijk. Collectieve veiligheid: een aantal landen verplichten zich tot wederzijdse bijstand om gezamenlijk de vrede te bewaren (Verenigde Naties). Als zelfstandig naamwoord: 1. samenwerkingsverband op meestal politieke grondslag; 2. verzameling, kudde, zwerm.

gezamenlijk, gemeenschappelijk; collectief glas: verzamelglas van stralen, ter versterking van een brandglas

...

(<Fr.-Lat.), I. bn. bw., gemeenschappelijk, gezamenlijk, voor of als een geheel geldend: een collectief ontslag ; collectieve betekenis, naam ; — collectieve arbeidsovereenkomst (c.a.o.), overeenkomst tussen een of meer werknemersorganisaties ener- en een of meer werkgeversorganisaties anderzijds, ter vaststelling van de regels die de bij...

1 aj. verzamelend, samenvattend; gezamenlijk; gemeenschappelijk; ~ glas, o. verzamelglas (ter versterking v. e. brandglas); 2 o. verzamelwoord.

Fr., Lat. collectivus, 1. bn. en bw. (gezamenlijk, gemeenschappelijk); 2. o. collectieven (spraakk. verzamelnaam; Lat. collectivum): leger, zwerm, troep zijn collectieven.