Wat is de betekenis van Charlatan?

Een charlatan is een persoon die bewust misleidende of bedrieglijke praktijken uitoefent, vooral op het gebied van de geneeskunde, spiritualiteit, kunst of andere vormen van expertise. Charlatans presenteren zichzelf vaak als bekwame en betrouwbare professionals, maar hebben meestal geen echte kennis of vaardigheden op het gebied waarin ze beweren...

iemand die kennis voorwendt. iemand die kennis, deskundigheid of vaardigheden in een beroep voorwendt om daarmee aan de kost te komen. Voorbeelden: Hij vermoedt dat het aantal medische charlatans op internet zal toenemen, want mensen willen kennelijk altijd bedrogen worden en dit medium biedt een prima podium. de Volkskrant, 16 ok...

Een charlatan is een oplichter die mensen op slinkse wijze opzettelijk bedriegt. Ook wordt iemand die denkwijzen naar buiten brengt zonder dat deze wetenschappelijk zijn bewezen en zich eigenlijk helemaal niet bewust is van enige vorm van oplichterij, een charlatan genoemd. Wanneer een persoon zich uitgeeft als paragnost maar in zijn geheel niet ov...

oplichter, opschepper, iemand die liegt over zijn vaardigheden uitspraak [sjar-la-tan] of [sjar-la-tan] citaat “De Grey is een man die je, als je met het verkeerde been uit bed bent gestapt, vermoedelijk een charlatan zal noemen, maar ben je blijmoedig en in volledige balans ontwaakt, dan is hij de man die de deur naar de 22ste eeuw op een...

charlatan - Zelfstandignaamwoord 1. (scheldwoord) (soms charmante) oplichter ('deskundige') gespecialiseerd in bedrog over zijn afkomst, vaardigheden, intenties of prestaties Woordherkomst van het Frans Verwante begrippen bedrieger, kwakzalver, praatjesmaker, babbelaar

charlatan - zelfstandig naamwoord uitspraak: sjar-la-tan 1. een oplichter die systematisch anderen bedriegt ♢ deze charlatan heeft veel geld opgehaald met zijn zielige verhaal Zelfstandig naamwoord: sjar-la-tan de ch...

oplichter, kwakzalver; iemand die met snoeverij zijn beroep uitoefent. Vandaar ook: windverkoper, pocher. Dit scheldwoord dateert al uit de zeventiende eeuw. Wij hebben het woord ontleend aan het Frans. In die taal werd het al in 1543 gebruikt als benaming voor een marktschreeuwer, iemand die op de markten huismiddeltjes tegen alle kwalen verkocht...

[Fr., van It. ciarlatano, van ciarlare = babbelen, kletsen] kwakzalver; iem. die wel veel praatjes heeft maar weinig vakkennis bezit.

kwakzalver; oplichter