Wat is de betekenis van Brommen?

(19e eeuw) (Barg.) in de gevangenis zitten. Wellicht omdat men in eenzame opsluiting in zichzelf gaat zitten praten. Reeds bij Harrebomée en Huizinga. Ook in diverse dialectstudies. Vgl. ook Duitse volkstaal (brummen). • .... we lêzen wel geen kranten, moar in de tegenwoordige tied ku 'j d'r toch wel achter kommen - da'j in Amster...

brommen - Werkwoord 1. (inerg) een laag rommelend geluid voortbrengen ♢ Er werd als antwoord wat gebromd, maar duidelijkheid kwam er niet. 2. boos en bestraffend praten tegen iemand ♢ De leraar bromde tegen zijn luie leerlingen. 3. ergatief op een...

gevangen zitten In deze betekenis in 1839 voor het eerst aangetroffen, in een literaire tekst, maar waarschijnlijk al ouder. In 1856 door T.H. Buser in het Nieuw Nederlandsch Taalmagazijn (p. 123) nog aangemerkt als een typisch Overijssels woord, maar in die periode al in diverse dialecten opgetekend, vooral in het noorden en noordoosten van...

brommen - regelmatig werkwoord uitspraak: brom-men 1. iets zeggen omdat je ontevreden bent ♢ je mag niet zo op hem brommen hoor! 2. onduidelijk en laag praten ♢ hij bromt maar een beetje nu hij...

brommen: verdacht hard rijden.

In de laatste kilometers de sprint voorbereiden.

v., bromme, bromje, brimme,grânzgje, grommelje; (gonzen), holderje.

(bromde, heeft gebromd), 1. ben. voor het doffe, laag grommende, natuurlijke geluid van zekere dieren: de beer bromt; — van een bandeloze, tochtige koe: onrustig in de weide lopen, de horens in de grond steken en brullen; — het dof gonzend geluid van sommige insecten, zoals bijen, kevers en bromvliegen; vand. ook van vliegtuigen; &mdash...

bromde, h. gebromd (1 een dof grommend geluid laten horen of geven; 2 knorren, pruttelen; met op: berispen; 3 op doffe toon [onverstaanbaar] iets zeggen; 4 gevangen zitten): 1. een tol kan brommen; de basstemmen brommen, een beer kan brommen; 2. moeder zal wel op je brommen; 3. hij bromde iets tussen zijn tanden, dat niemand verstond; 4. een week b...