Wat is de betekenis van brokken?

Het begrip brokken heeft 2 verschillende betekenissen: 1) in kleine stukjes breken. brood, koek en dergelijke in kleine stukjes breken om te weken in melk of een andere vloeistof. 2) een brok vormen. een brok vormen.

(1991) (jeugd) overgeven, kotsen (door teveel drank). Syn.: brokkelen*; een brokkeltje leggen. • (C.A.J. Hoppenbrouwers: Jongerentaal: de tipparade van de omgangstaal. 1991) • Brokken. Kotsen. Alles wat slecht is, 'is om te brokken'. (Jongerentaal in De Morgen, 24/02/1999) • (Lucie Sedlácková: Neologismen in het Nede...

brokken - Werkwoord 1. (voeding) vast voedsel in brokken verdelen om het aan vloeibaar voedsel toe te voegen ♢ Zij brokt een beschuitje in haar soep. brokken - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord brok

In de uitdr. iets in de pap te brokken hebben, in de standaarde: iets in de melk (minder gewoon: in de pap) te brokkelen hebben; ook: een vinger in de pap (willen) hebben, het voor het zeggen hebben enz.. Op zekere gebieden die bij haar lijdzame ondergeschiktheid passen heeft zij toch ook wat in de pap te brokken, TEIRLINCK 1952, 2, 174. Er...

(brokte, heeft gebrokt), in brokken breken, inz. van brood, beschuit enz. om dit in vloeibare spijs te mengen: brood in de soep brokken ; — veel in de melk te brokken hebben, veel invloed hebben.

brokte, h. gebrokt (in stukjes breken); zie melk.

('brokkən) (brokte, heeft gebrokt) brokkelen.

(brokte, heeft gebrokt), in brokken breken, m.n. van brood, beschuit, om dit in vloeibare spijs te mengen: brood in de soep brokken; veel in de melk te brokken hebben, veel invloed hebben, veel te vertellen hebben.

...