Wiktionary (2019)
brokkelig - Bijvoeglijk naamwoord 1. dat iets niet stevig is doordat er makkelijk stukken van afbreken ♢ Toen ik het brokkelige koekje at vielen er veel kruimels op de grond. 2. verweerd ♢ Ik kon niet goed lopen op het brokkelige bergpad. Woord...
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. (-er, -st), bros, kruimelig, licht brokkelende: brokkelig brood; een brokkelige muur; brokkelige grond ; —HEID, v.
Jozef Verschueren (1930)
bn. (-er, -st) 1. licht brokkelend : ijs. 2. uit losse deeltjes bestaande : die geschiedenis is - en dor.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn. (-er, -st), bros, kruimelig, licht brokkelend: brokkelig brood; een brokkelige muur; brokkelige grond.
J.H. van Dale (1898)
BROKKELIG, bn. (-er, -st), bros, kruimelig, licht brokkelende; brokkelig brood; een brokkelige muur, licht afbrokkelend, bouwvallig. BROKKELIGHEID, v.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
