Wat is de betekenis van Brandstapel?

brandstapel - Zelfstandignaamwoord 1. houtstapel waarop lijken, misdadigers, ketters, heksen of andersdenkende vervolgden werden verbrand Woordherkomst samenstelling van brand(werkwoord) en stapel

brandstapel - zelfstandig naamwoord uitspraak: brand-sta-pel 1. stapel hout om iets op te verbranden ♢ vroeger werden soms mensen verbrand op een brandstapel Zelfstandig naamwoord: brand-sta-pel de brandstapel...

Over een zeer lange periode komt lijkverbranding voor: vanaf de late Bronstijd (100 voor Chr.) tot aan de kerstening (800 na Chr.). Nederland kent dan ook zeer vele en dikwijls grote urnenvelden uit verschillende perioden. Doordat de lijkas meestal met de nog niet geheel verbrande beenderresten in urnen werd geborgen, is het mogelijk om het geslach...

De brandstapel is opgebouwd uit onze schuldgevoelens en maakt psychische onzekerheden duidelijk. Wanneer de brandstapel brandt, zouden we in de waaktoestand wat terughoudender moeten zijn en op een ‘lager pitje’ door moeten gaan, om niemand op de tenen te trappen. Ziet men zichzelf op de brandstapel staan, dan zou men goed over z’...

brandstapel - Stapels brandbaar materiaal voor het verbranden van de doden als een begrafenisrite.

houtstapel waarop veroordeeldes (weens godsdienstige oortuiging) verbrand is.

s., brânsteapel.

m. (-s), houtmijt, houtstapel om te branden of iets (bij de ouden de lijken) op te verbranden, inz. waarop misdadigers en om de godsdienst vervolgden werden verbrand: tot de brandstapel veroordeeld zijn.

was in het strafrecht vóór de Franse Revolutie een der wijzen van tenuitvoerlegging van de doodstraf. Bepaalde categorieën van ter dood veroordeelden, o.a. ketters en heksen, werden steeds door middel van de brandstapel terechtgesteld. De ter dood veroordeelden wegens het opstellen van valse brieven, roofmoord, dubbele moord, kin...