Wat is de betekenis van brakken?

(2016) (inf.) gelijktijdig braken en kakken. Zie ook: brakkie*; even een brakje leggen. • ‘Ik heb zojuist gebrakt.’ ‘Gebrakt?’ ‘Dat is als je gelijktijdig braakt en kakt.’ (James Worthy: Mottenballen voor de ziel. 2016)

brakken - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord brak

(alleen gew.) hard in de weer, druk bezig zijn; boodschappen, inkopen doen; rondzwalken.

brakte, h. gebrakt (Z.-N. op straat lopen, aan de zwier gaan).

BRAKKEN, (alleen gew.) hard in de weer, druk bezig zijn; — boodschappen, inkoopen doen; — (van kinderen) heel veel op straat zijn.