Wat is de betekenis van Braaf?

braaf - Bijvoeglijk naamwoord 1. bereid de regels in acht te nemen ♢ Hij was niet altijd de braafste van de klas. ♢ Meisjes zijn vaak braver dan de ondeugende jongens. Antoniemen ondeugend, stout

braaf - bijvoeglijk naamwoord 1. wie zich goed gedraagt, wie doet wat ik zeg ♢ onze hond is altijd braaf 1. een brave Hendrik [iemand die akelig braaf is] 2. met een goed kar...

(bw) ongeveer LC.

het -ste jongetje van de klas gezegd van een persoon die zich voorbeeldig ge-draagt. Kan ook van een land gezegd worden. Journalistencliché. Waar moet het met Europa naar toe als zelfs Spanje - op Nederland na misschien wel het braafste jongetje van de Europese klas - wankelmoedig wordt in het zicht van het door het land zo hoog aangeslagen EU-voo...

gaaf, goed, fatsoenlik.

adj. & adv., goed, braef, bêst, froed, from, nommel, earber.

...

bn. en bw. (braver, braafst), 1. dapper: een braaf soldaat vreest de dood niet; 2. flink, fiks, aanmerkelijk; vrijwel veroud. maar nog gewoon als bw.: braaf drinken, veel drinken; het heeft braaf geregend; braaf wat, heel wat; braaf liegen, sterk liegen; 3. deugdzaam, rechtschapen, bewust van zjjn plichten; van...

braver, braafst 1. bn. (1 v. personen: deugdzaam, rechtschapen, zedelijk; 2 v. daden, uitingen: blijk gevende van braafheid; overeenkomende met de eisen van de plicht; 3 eerzaam, niets verkeerds doende; dikwijls enigszins min.; 4 v. kinderen: zich goed gedragend; oppassend; enigszins ong. zoet en gehoorzaam; nog ongunstiger: suf, onjongensachtig; i...