Wat is de betekenis van bons?

bons - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bonzen ♢ Ik bons 2. gebiedende wijs van bonzen ♢ bons! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bonzen ♢ bons je? bons - ...

bons - zelfstandig naamwoord 1. dof geluid van iets wat valt ♢ met een bons plofte Fabian op de bank 2. iemand die altijd op de voorgrond treedt ♢ er zaten allemaal bonzen van het bestuur op de tribune...

m. (-zen), (gemeenz.) invloedrijk, vooraanstaand persoon, m.n. invloedrijk partij- of vakbondsleider: hij had de bonzen op zijn hand.

Bons - klein platbodemig vissersvaartuig, vroeger vooral vissend in de NOhoek van de Zuiderzee (Urk, Vollenhove). Vertoont veel gelijkenis met de → schokker en heeft onder meer eveneens de voorover hellende rechte voorstevenbalk met klamp en rol voor de ankertros. Er komen in ons land nog maar enkele bonsjes voor.

dowwe slag; stamp, stoot; gebons, hard stamp of klop.

gemeenzaam woord voor: vakverenigings- of partijleider

s., bo(u)ns, smak, homp, hoemp, pomp, dúst, boks; de — geven, ôfskouderje; de — krijgen, de koer, de skop krije.

I. tw., het geluid van een zwaar neervallend lichaam of een ander dof geluid nabootsend; uitroep bij het zien, horen of vertellen van iets plotselings of onverwachts. II. zn. v. (bonzen). 1. stoot, klap, slag (als handeling of als geluid); — de bons krijgen, zijn afscheid krijgen, afgewezen worden; inz. van vrijers die door hun meisje...

1. tw. (klanknabootsing): bons, daar lag hij! 2. v. bonzen (slag, plof, smak): met een zware bons viel het op de grond; zegsw. de bons krijgen, afgedankt, weggestuurd worden; iem. de bons geven, afdanken, afwijzen.