Wat is de betekenis van Bona fide?

Met goede (te goeder) trouw.

te goeder trou; bona fides, opregtheid, eerlikheid.

te goeder trouw

(Lat.) te goeder trouw.

Te goeder trouw.

(Lat.) te goeder trouw.

in goed vertrouwen, rechtsgrond bij betwisting, b.v. v/d geldigheid v. koop v. iemand, die Bona dea. niet de eig. is v/h gekochte.

('bo:na 'fi:de) [Lat.] te goeder trouw. Tgst. mala fide.

Bona fide - bet. in ’t algemeen: „te goeder trouw”. Bij de Rom. juristen komt de term voor in deze verbindingen: 1) bonae fidei possessio, het bezit eener zaak, waarop men meent recht te hebben, ook al behoort zij een ander toe; 2) obligatio bonae fidei, de verbintenis welke een vrijere beoordeeling door den rechter, een rekening houden met de eisc...