Wat is de betekenis van bogen?

bogen - Werkwoord 1. (inerg) ~ op: erkenning opeisen voor iets ♢ Hij boogde op zijn aanzienlijke kennis van zaken. bogen - Werkwoord 1. meervoud verleden tijd van buigen ♢Wij bogen ♢Jullie bogen ...

Bouwelementen, over het algemeen gebogen, die een opening overbruggen en verticale belastingen overdragen naar weerskanten van die opening, als ook bouwelementen of vrijstaande constructies die op bogen lijken of bouwkundig zo worden behandeld. (AAT-Ned)

bogen - regelmatig werkwoord uitspraak: bo-gen 1. er trots op zijn ♢ hij kan erop bogen dat hij de beste van de klas is Regelmatig werkwoord: bo-gen ik boog jij/u boogt ...

(ook: Bögen), boog; strijkstok; handboog; ein Bogen Papier, vel(letje) papier; in Bausch und Bogen, bij de roes, voetstoots, en bloc; den Bogen heraushaben, er achterlijn; ein Buch von 10 Bogen, een boek van 10 vel (160 blz.).

(boogde, heeft geboogd), 1. bluffen, roemen, stoffen op: op zijn afkomst bogen; hoog opgeven van: op zijn ervaring bogen. 2. dankbaar prijzen; trots, prat zijn op iets: waar Bloemendaal op keur van bloemen boogt. 3. (w. g.) vertrouwen stellen in, steunen; — (gew.) vliegers oplaten.

boogde, h. geboogd (roemen, trots zijn op): bogen op ervaring, zich verheffen.

Bogen - → Bouwkunde, Landmeten, Stoomketels (bemetseling), Wegenbouw.

('bo:gәn) (boogde, heeft geboogd) trots zijn : op zijn afkomst, ervaring -.

(boogde, heeft geboogd) 1. bluffen, roemen: op zijn afkomst bogen; hoog opgeven van: op zijn ervaring bogen; 2. trots zijn op iets: hen, die op hun wijsheid bogen; ook positief: hij kan op ruime ervaring bogen.

Hoofdpl. van het ambtsdistrict B. (33000 inw.) van het beiersche regeeringsdistrict Neder-Beieren, aan de Bogenbach, 13 km. van Straubing, 1400 inw.

BOGEN, (boogde, heeft geboogd), bluffen, roemen, stoffen op op zijne afkomst bogen; hoog opgeven van op zijne ervaring bogen; — dankbaar prijzen; trotsch, prat zijn op iets: waar Bloemendaal op keur van bloemen boogt; — (w. g.) vertrouwen stellen in, steunen; — (gew.) vliegers oplaten.

Bogen, ow. gel. (ik boogde, heb geboogd), zich beroemen; stoffen op; op zijne afkomst -.

z.n.m., mv. - Ronde houtjens, waarin zich gaatjens bevinden, door welke men het touwwerk kan laten gaan.