Wat is de betekenis van Boeteling?

iemand die boete doet. iemand die boete doet voor een begane zonde, vooral door een aan zichzelf of een door anderen opgelegde straf te ondergaan. Voorbeelden: De boeteling ontkleedde het bovenlichaam en werd door een broeder zo lang gegeseld, als de leider van de zitting had bepaald. http://www.herman.lenting.freeler.nl/dagelijks...

boeteling - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) iemand die boete doet Woordherkomst Naamwoord van handeling van boeten met het achtervoegsel -ling met het invoegsel -e-

iem. wat boete doen; iem. wat straf ondergaan.

m. en v. (-en), die boete doet; die zonde bekent en zich bekeert; misdadiger die straf lijdt; — (dicht.) het verblijf der boetelingen, de hel, de onderwereld.

m. en v. boetelingen (persoon, die boete doet), vr. ook, boetelinge, boetelingen.

Boeteling - (poenitent), naam voor hen, die in de oude Kerk tot kwijtschelding hunner zonden openbare boete deden (zie Biecht). Zij waren, in het Westen althans, kenbaar aan kleeding en kortgesneden haar. In het O. werden de openbare boetelingen in de 3e en 4e eeuw verdeeld in verschillende klassen: de weenenden, die nog in het voorportaal der kerk...

('boetәling) m. (-en) 1. Algm. hij die boete doet voor begane zonden. 2. Inz. M. E. hij die openlijk boete doet.

m. (-en), de benaming in de vroeg-christelijke kerk van hen die openbare boete deden om vergeving van bepaalde zonden en wederopname in de kerkgemeenschap te verkrijgen. Boetelingen waren kenbaar aan eenvoudige en verwaarloosde kleding en kort geknipt haar. In het Oosten vormden zij een aparte klasse, de zgn. ‘horenden’, later onderverd...

...