bodem - Zelfstandignaamwoord 1. een onderkant ♢ De bodem van de emmer is lek. 2. de grond ♢ De bodem raakte hierdoor verontreinigd. 3. (scheepvaart) een schip ♢ In de haven lag een vloot van meer dan dertig Engelse bodems. 4. de onderkant van een water ♢ Het schip ligt op de bodem van de rivier.
BODEM, m. (-s), (samengetrokken tot BOOM), het grondvlak, de onderkant (van tonnen, manden, kisten, bekers enz.); de ronde sluitstukken (van tonnen en vaten die geen afzonderlijk, los deksel ebben; — een looze, een dubbele bodem, een tweede losliggende boven den eersten (veelal met het doel om iets te verbergen); — een bodem in een vat slaan, erin zetten; — (plannen, verwachtingen) den bodem inslaan, vernietigen, verijdelen; vgl. in duigen doen vallen; — den bodem van een vat kunnen zie...
bodem - zelfstandig naamwoord uitspraak: bo-dem 1. oppervlakte van de aarde ♢ ze hebben gifstoffen in de bodem gevonden 2. onderkant van een ding waar je iets in kunt stoppen ♢ er zit een gat in de bodem van die ton 1. een verhaal met een dubbele bodem [waar meer achter zit d...
De bodem is het vaste deel van de aarde met de zich daarin bevindende vloeibare en gasvormige bestanddelen en organismen voorzover dit zich tot een meter onder het maaiveld bevindt.
Bodem - Dat de bodem van A. slap is, weet iedereen. "Amsterdam, die grote stad, die is gebouwd op palen", zongen de kinderen. Het is zo, al bouwt men de nieuwe wijken op met zand verhoogde terreinen. Ook daar gaat het niet zonder heien*. Grondboringen wijzen uit dat de bodem eerst een ca. 5 m dikke veenlaag heeft, deel van het grote Hollands- Utrechtse veen, op tal van plaatsen door de mens afgegraven, waardoor de plassen ontstonden. Daaronder bevindt zich ca. 5 m klei, daaronder weer 20 tot 80...
Bodem - Het is gebruikelijk geworden om het bovenste gedeelte der aardkorst, dat toegankelijk is voor de atmosfeer en dientengevolge ook voor organismen, te onderscheiden als b. Het groote belang, dat deze bovenste laag heeft voor den landbouw, heeft geleid tot afzonderlijke bestudeering harer eigenschappen en tot het ontstaan van een afzonderlijken tak van wetenschap, de bodemkunde.
bodem - m. (-s), 1. grondvlak (van binnen of van buiten beschouwd, en ook als stuk) van een vat, van tonnen, manden, kisten, bekers enz.; elk van de ronde sluitstukken van tonnen en vaten die geen afzonderlijk, los deksel hebben; een — in een vat slaan, erin zetten; een loze, een dubbele —, een tweede, losliggende boven de eerste (veelal met het doel iets te verbergen); (plannen, verwachtingen) de — inslaan, vernietigen, verijdelen; vgl. in duigen doen vallen; wanneer de inhoud...
Bodem - dit woord wordt vaak gebruikt om een schip aan te duiden, b.v. een vreemde bodem is een schip van vreemde nationaliteit. Bodem, onderste van een vat, kist etc. Op den bodem: onderin.
Bodem - Dit woord wordt in de geologie gebruikt in twee beteekenissen. In de eerste plaats bedoelt men er mee de vaste aardkorst in den ruimsten zin, daarnaast het oppervlakkige gedeelte van de aardkorst, waarin zich de verweeringsprocessen afspelen en waarin de plantengroei plaats vindt. In samenstellingen wordt het eveneens in beide beteekenissen gebruikt. Voor het bovenste deel der aardkorst gebruikt men echter veelvuldig het woord grond. In deze beteekenis kan de b. worden opgevat als het p...
Bodem is de algemeen gehanteerde, niet gespecificeerde benaming voor het begrip, waarmee onder meer de natuurlijke oppervlakte van de grond wordt aangeduid, maar ook de onder-grond, of de onderste laag van een bouwwerk, dan wel – afhankelijk van de context – de fi-guurlijk bedoelde betekenis ervan qua niveau, zoals de laagste waardering, of de minimum-prijs. Zie ook: bouwwerk, oppervlakte, prijs en waardering. Tags: bouwwerk – oppervlakte – prijs – waardering.