Wat is de betekenis van Blues?

(zelfstandig naamwoord) [psych.] weemoed, droefheid, melancholie, droefstemmigheid - Zachtjes, ze heeft last van melancholie.

blues - Zelfstandignaamwoord 1. (muziek) een melancholieke muziekstijl, ongeveer tussen 1860 en 1900 ontstaan, die oorspronkelijk werd beoefend door Amerikaanse negerslaven ♢ Het meest veelzijdige festival van Rotterdam. Zo omschrijven de organisatoren van Werelds Delfshaven hun driedaagse evenement waarbij d...

blues - zelfstandig naamwoord uitspraak: bloez 1. zwaarmoedige Amerikaanse volksmuziek in vierkwartsmaat ♢ de blues is een van de bronnen van de jazzmuziek Zelfstandig naamwoord: bloez de blues

Blues - (Eng.) muziekvorm van melancholieke aard. Erg populair bij rockgroepen in de jaren zestig.

De blues is een muziekstijl die is ontstaan in de negentiende eeuw, waar het in Amerika werd gezongen door slaven en arme zwarte landarbeiders. Zij zongen de liederen tijdens het werk op het land om zo de moed erin te houden en hun misère uit te drukken. De muziek werd samen gemaakt, met en zonder instrumenten. Blues klinkt vaak melancholisch en d...

Oorspronkelijk de muziek van de zwarte plattelandsbevolking uit de zuidelijke staten van de VS. Door het afschaffen van de slavernij in 1865 wordt het voor de zwarte Amerikanen mogelijk een eigen muziekcultuur te beleven. De vermenging met Europese piano- en blaasmuziek resulteert in ragtime en jazz. De vermenging met Europese volksmuziek (o.a. Sch...

Blues zijn langzame, melancholieke liederen of melodieën in vierkwartsmaat; bevat meestal twaalf maten met een vast begeleidingspatroon en een A A B structuur.

zwaarmoedig liedje

[Eng. bloews], oorspronkelijk weemoedig klinkend, wereldlijk gezang van de Noordamerikaanse negers; sterk verwant aan hun geestelijke ge- zangen: de negrospirituals. Met behoud van hun ritme en melodie, hebben de blues zich ontwikkeld tot jazz-composities en soms tot dansmuziek.