Wat is de betekenis van blaas?

(19e eeuw) (Vlaanderen, inf.) mislukking, fiasco. • 't Is 'en blaas, 't is eene mislukking, Fr. c'est un fiasco. (K.) R. (Ook in Brab. en VI., z. Sch.) Als 't slecht weer is, dan zal 't 'en blaas zijn met de feest. (Jozef Cornelissen & Jan Baptist Vervliet: Idioticon van het Antwerpsch dialect. 1899)

Zie Blasius

blaas - Zelfstandignaamwoord 1. (anatomie) een hol orgaan dat gevuld is met een hoeveelheid gas en/of vloeistof (hiermee wordt in het dagelijks spraakgebruik meestal de urineblaas bedoeld) ♢ - Het kind had een volle blaas en moest heel nodig plassen. ♢ - Maar dit wa...

Blaas - rustpauze, onderbreking van het werk. Ook in de uitdr. blasie pikken: even rusten. Van tijd om even uit te blazen. We nemen weer even een blaassie. . . - Sal Santen, Brand in Mokum (1977) Tijd voor een blaassie is er niet, want de ploeg wil naar huis. - Nieuwe Revu span 3.5.1990 ​

blaas - zelfstandig naamwoord 1. zakje in het lichaam waarin urine enige tijd wordt opgeslagen ♢ zij heeft last van haar blaas, ze moet steeds naar de wc 1. kou op de blaas hebben [heel vaak moeten plassen]...

Een bolvormig orgaan waarin een vloeistof tijdelijk kan worden opgeslagen. Het lichaam heeft verschillende blazen, maar ‘de blaas’ slaat meestal op de urineblaas. Dat is een gespierd en geplooid hol orgaan, zo groot als een appel, waarin de plas (urine) uit de nieren terechtkomt. De urineblaas is een redelijk simpel orgaan. De plas, die door de nie...

blaas - De vliezige zak van een dier die dient als een vergaarplaats voor vloeistof of gas; werd vroeger soms door mensen verwijderd en gebruikt om vloeistoffen in te bewaren.

1. een hol orgaan in het lichaam, dat vloeistoffen opneemt, b.v. de urineblaas; 2. een verzameling van weefselvocht onder de huid, die b.v. door verbranding kan ontstaan (blaar).

zie Urineblaas.