Wat is de betekenis van bizar?

bizar - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet op de normale manier, heel vreemd ♢ - De scheepsramp met de badeendjes was een heel bizar ongeluk. ♢ - Hij is een heel bizarre man, maar ondertussen wel een van de bekendste schrijvers van Nederland. Synoni...

bizar - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: bi-zar 1. niet te voorspellen en heel anders dan gewoon ♢ hij vertelde ons een bizar verhaal 2. wat verbazing oproept, erg raar ♢ wij vinden het gedrag v...

[Fr. bizarre] grillig, zonderling, buitenissig.

grillig; vreemd

zonderling, vreemd, grillig.

zonderling, grillig, eigenzinnig.

(<Fr.-Sp.), bn. bw., grillig, wonderlijk, vreemd, niet eenvoudig en natuurlijk.

zonderling, wonderlijk, grillig. .

bn. (Fr. [v. Sp. bizarro = ridderlijk, prachtig]: zonderling, vreemd, grillig).

zonderling, vreemd.

Bizar - (zie oud-Fransch bizarre = fier, parmantig, Spaansch bizarro = ridderlijk, prachtig). Met beteekeniswijziging in tegenwoordig Nederlandsch: zonderling, onnatuurlijk.

(bi'zar) bn. (-re) en bw. [Lat. bis. tweemaal + varius, verscheiden] vreemd en wonderlijk : een -re verschijning. Syn. → bevreemdend.

[Sp. bizarro, ridderlijk, prachtig], bn. en bw., grillig, wonderlijk, vreemd, niet eenvoudig en natuurlijk.

bizar - zonderling, grillig, eigenzinnig.

(fr. bizarre) Vreemd, wonderlijk, ongerijmd, afwijkende van den regel, gekenmerkt door zucht naar het opvallende.

zonderling, grillig, mal.

zie Bijzonder.

Bizar is een woord, afgeleid van het Italiaansch en zonderling beteekenend. Degene, dien men bizar noemt, jaagt naar het vreemde en ongewone, dat in het oog van den ge­wonen mensch bespottelijk en ongerijmd is; hij boogt op oorspronkelijkheid en wijkt af van den algemeenen regel. Zulke eene ge­kunstelde, onnatuurlijke wijze van doen draagt d...

bizar - bizarre, bn. wonderlijk, vreemd