Wat is de betekenis van Bitumen?

bitumen - Zelfstandignaamwoord 1. een viskeuze vloeistof die van nature voorkomt als de minst vluchtige fractie van ruwe aardolie

Bitumen is een verzamelnaam voor een reeks asfalt- en teerproducten. Chemisch gezien kan bitumen beschreven worden als een mengsel van koolwaterstoffen, dat volledig in zwavelkoolstof oplosbaar is.

Bitumen is een vaste, bijna vaste of stroperige koolwaterstof dat als residu uit aardolieverwerking overblijft. Het is vooral bekend als asfalt en wordt gebruikt in de wegenbouw en als dakbedekking.

Soort asfalt dat gebruikt werd om verf smeu- ig te maken en een warmbruine kleur te geven. Het droogt nooit helemaal en blijft chemisch actief. Daardoor beschadigt het langzaam maar zeker schilderijen waarin het verwerkt is. Vooral schilderijen uit de 18de en 19de eeuw, toen bitumen een populair pigment was, hebben hiervan te lijden.

[Lat. bitumen, bituminis = aardspek; vgl. Sanskr. gatu- = gom] internationale ver- zamelnaam voor mengsels van koolwaterstoffen (oplosbaar in zwavelkoolstof, CS2) van natuurlijke oorsprong of door verhitting verkregen. Alg.: dikvloeibare of vaste stoffen, spec. als ze worden gebruikt voor wegbedekking; dit heet ...

verzamelnaam van minerale koolwaterstoffen (aardgas, aardolie, asfalt enz.)

residu by die distillering van ru aardolie, aardpik.

o., aardas, aardpek, asfalt, bergteer, aardolie enz.

is de algemene naam voor verbindingen van organische oorsprong, welke in de aardbodem voorkomen en die voor het grootste deel uit koolstof en waterstof bestaan, b.v. aardgas, aardolie, aardwas, asphalt. Gesteente, dat met bitumen is doortrokken wordt bitumineus genoemd.