Wat is de betekenis van binomiaal?

binomiaal - Bijvoeglijk naamwoord 1. met betrekking tot het binomium (van w:Isaac Newton|Newton) Woordherkomst afgeleid van binomium met het achtervoegsel -aal

bn van een binomium.

(binomisch) tweetermig (wisk.)

binomies, tweetermig, tweetallig; tweenamig.

bn., (wisk.) tweetermig; van een binomium.

betekent in de wiskunde: uit twee (positieve of negatieve) termen bestaande (zie binomium van Newton en binomiaalvergelijking). Binomiaalcoëfficiënten zijn de coëfficiënten die in het Binomium van Newton optreden. Tegenwoordig wordt de coëfficiënt van xn-mym in de ontwikkeling van ...

(→ binomium). Uit twee termen bestaande. Vb.1) binomiaalvergelijking. 2) Met een binomium samenhangend. Vb. binomiaalcoëfficienten. 3) In de Griekse wiskunde is de binomiaal (= uit twee termen bestaande) een irrationaliteit van den vorm p (1 + V λ)> waarin p een rationaal lijnstuk is en X een positief rationaal getal, dat niet h...

bn., tweetermig: van een binomium: binomiale coëfficiënten; binomiale reeks.

Binomiaal, behoorende bij het binomium*.