billijken
...
Wiktionary (2019)
billijken - Werkwoord 1. (ov) goedkeuren of toestaan ♢ Ik kan het gedrag van die jongen niet billijken.
Van Dale Uitgevers (1950)
(billijkte, heeft gebillijkt), billijk vinden; goedkeuren, gepast achten: iemands reden billijken; dat kan ik billijken, dat zal ik niet afkeuren.
M. J. Koenen's (1937)
billijkte, h. gebillijkt (voor billijk houden; goedkeuren; rechtvaardig, redelijk, rechtmatig keuren): iems. gedrag niet billijken.
Jozef Verschueren (1930)
(billijkte, heeft gebillijkt) billijk vinden: iemands gedrag -. Syn. goedkeuren. Tgst. afkeuren.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
(billijkte, heeft gebillijkt), billijk vinden; goedkeuren, gepast achten: iemands reden -; dat kan ik -, dat zal ik niet afkeuren.
J.H. van Dale (1898)
BILLIJKEN, (billijkte, heeft gebillijkt), goedkeuren iemands reden billijken, billijk vinden; — dat kan ik billijken, dat zal ik niet af keuren. BILLIJKING v.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: