Wat is de betekenis van bil?

Brother-in-Law

bil - Zelfstandignaamwoord 1. (anatomie) elk van beide lichaamsdelen gevormd door de grote spieren die het bekken aan de achterkant bedekken ♢ Ze ging met haar billen in het mos zitten. bil - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van billen ...

bil - zelfstandig naamwoord 1. verdikking van spieren onderaan je rug ♢ hij zat met zijn billen op de nieuwe bank 1. met zijn billen bloot moeten [alles wordt tot op de bodem uitgezocht] ...

Bil - achterdeel van het schip.

(van slachtvee) bout, poot De nabestaanden viel de taak te beurt om de ka, de levenskracht van de dode, op peil te houden door hem te voorzien van eten en drinken. Aan het offeren van een bil van een levend kalf werd een krachtige werking toegekend. (dagblad) Geen Algmeen Nederlands Gangbaarheid: 7 Vlaamsheid: 4

(zn) dij WB.

Elk van de twee uit spieren en vet bestaande zitdelen onder aan je rug. Wie veel doet aan sporten zoals schaatsen, krijgt gespierde billen. Als je ouder wordt en je sport niet, wordt de bips plat en zacht. Een dokter die ouderwets in het Latijn over billen wil praten, heeft het over ‘één natis, twee nates oftewel clunes’. Dus niet in de klas steeds...

(de, -len) dij. Hij sukkelt met een scheurtje in de bil. - LN, 21-03-2003 De renner van KSV Deerlijk kreeg een tik tegen de bil en moest minutenlang bekomen van de pijn. - HN, 19-03-2003. bout, poot van dieren, kippenbillen.

zie ook mengele broek en (een) pintje billen; het lood in de bil krijgen: 1. dat is voor z’n -len,dat is voor elkaar. Slanguitdr. Syn. voor z’n (ruige) roodkoperen (bajonets- fluitje/ klarinetfluitje). 2. van -gaan,de geslachtsdaad verrichten. Deze van oorsprong Bargoense uitdr. werd reeds opgetekend door Boekenoogen. Tegenwoordig informeel te noem...