bibberen - Werkwoord 1. (inerg) hevig trillen van kou of angst ♢ Zij bibberde van de kou ondanks de extra deken. Woordherkomst (freqtt) Oudhoogduits biben "beven" met het achtervoegsel -er Synoniemen rillen, beven

bibberen - regelmatig werkwoord uitspraak: bib-be-ren 1. snel een klein beetje bewegen ♢ we zaten te bibberen van de kou Regelmatig werkwoord: bib-be-ren ik bibber jij/u bibbert hij/zij bibbert wij/zij/jullie bibberen ik/jij/u/hij/zij bibberde...

BIBBEREN, (bibberde, heeft gebibberd), rillen (van koude) bibberen als een juffershondje; rillen van angst. BIBBERING, v., BIBBERATIE, v. de bibberatie krijgen, hebben.

bibberen - (bibberde, heeft gebibberd), sterk beven, rillen (van koude): zie— als een juffershondje; zie — van angst.

bibberen - ook: bobberen, geslachtsgemeenschap hebben; eig. ‘heen en weer gaan’. Zie ENDT.

1) (1969) (Barg.) geslachtsgemeenschap hebben. De achterliggende gedachte is: heen en weer gaan. • (Enno Endt: Een taal van horen zeggen: Bargoens en andere ongeschreven sterke taal. 1969) • Bibberen: ook 'bobberen', geslachtsgemeenschap hebben. (Enno Endt & Lieneke Frerichs: Bargoens Woordenboek. 1974) • (Hans Heestermans: Erotisch Woordenboek. 1980) • (H. Mullebrouck: Vlaamse volkstaal. 1984) • In die laatste categorie hebben we trouwens heel bi...

('bibbərən) (bibberde, heeft gebibberd) [Frekw. beven] rillen : – van angst; – als een juffershondje.