Wat is de betekenis van bewijsgrond?

2024-03-19
Muiswerk Educatief

Muiswerk Educatief (2017)

bewijsgrond

bewijsgrond - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-wijs-grond 1. wat je aanvoert om een stelling te bewijzen of te ontkrachten ♢ welke bewijsgrond heb je voor die opvatting? Zelfstandig naamwoord: be-wijs-grond de bew...

2024-03-19
Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Bewijsgrond

m. (-en), feit of stelling waarop een bewijs, een redenering steunt, argument.

2024-03-19
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal

M. J. Koenen's (1937)

bewijsgrond

m. bewijsgronden (grond, waarop een bewijs steunt; argument).

2024-03-19
Modern Woordenboek

Jozef Verschueren (1930)

bewijsgrond

m. (-en) grond waarop een bewijs steunt. Syn. argument.

2024-03-19
Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Bewijsgrond

Bewijsgrond, grondslag, waarop in rechte iets als bewezen wordt aangenomen. Tot dien grondslag moet men komen door de bewijsmiddelen*. Het begrip b. staat echter niet algemeen vast, waardoor het woord aanleiding geeft tot verwarring.

2024-03-19
Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Bewijsgrond

m. (-en), feit of stelling waarop een bewijs, een redenering steunt, argument.

2024-03-19
Groot woordenboek der Nederlandsche taal

J.H. van Dale (1898)

Bewijsgrond

BEWIJSGROND, m. (-en), waarheid, feit waarop eene redeneering steunt, argument.