Wat is de betekenis van Bewijs?

bewijs - Zelfstandignaamwoord 1. datgene wat de juistheid van een bewering onweerlegbaar vast (kan) leggen ♢ Het wiskundige bewijs dat er oneindig veel priemgetallen bestaan is onweerlegbaar. 2. schriftelijk blijk van iets, bewijsstuk ♢ De kassabon dient als bewi...

bewijs - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-wijs 1. iets waaruit blijkt dat het waar is ♢ bij gebrek aan bewijs werd hij vrijgelaten 2. papier dat iets bewijst ♢ heb je een bewijs van betaling?...

In het recht - en in het bijzonder het strafrecht - heeft het bewijs als functie om er voor te zorgen dat de rechter zijn beslissing wettig en overtuigend kan nemen. In het strafrecht staan de regels omtrent bewijs opgenomen in het Wetboek van Strafvordering. Artikel 338 van het Wetboek van Strafvordering stelt bijvoorbeeld: "Het bewijs dat de verd...

zie gedrag.

1. begronding van een bewering, b.v. voor het gerecht; 2. wiskundig: het aantonen dat een bewering juist is; bewijzen baseren zich op grondstellingen (axioma’s) of wiskundige stellingen.

s.n., biwiis (it), blyk (it).

...

o. (bewijzen), 1. de handeling van bewijzen; datgene waardoor voor het verstand onweerlegbaar wordt aangetoond dat iets is zoals men beweert of tevoren ondersteld heeft; een bewijs leveren ; wettig en overtuigend bewijs ; er is geen bewijs ; vrijspraak bij gebrek aan bewijs ; — (wisk.) liet betoog ener stelling uit de voorwaarden of on...

(1 logica). De leer van het bewijs in de logica onderzoekt hoe men de waarheid van een stelling uit andere stellingen, welker waarheid men reeds kent, moet afleiden. Het is duidelijk, dat men daarbij ten slotte van stellingen moet uitgaan, die zonder bewijs vaststaan. Deze laatste, waarop ten slotte ieder bewijs steunt, noemt men prima principia of...