bevredigen - Werkwoord 1. (ov) beantwoorden aan een sterk verlangen ♢ Dat antwoord bevredigde hem allerminst. ♢ Zijn nieuwsgierigheid was volkomen bevredigd. ♢ Hij kon haar niet bevredigen. 2. (refl) het...

bevredigen - regelmatig werkwoord uitspraak: be-vre-di-gen 1. voldoende zijn ♢ jouw antwoord bevredigt mij niet 2. helemaal voldoen aan iemands behoefte ♢ de vrijpartij heeft hem bevredigd...

bevredigen - tot een orgasme brengen. Hierbij: bevrediging, sexuele voldoening. De aanrander had een reeks orgasmen ontketend die haar geen bevrediging schonken en ze voelde haar lichaam als een spotzieke vijand weer heet van begeerte worden in het bad, L. 80 [ 1967]. bevruchten, bevruchting, zwangerschap (veroorzaken).

(bevredigde, heeft bevredigd), 1. vrede doen hebben; (van gewesten) tot vrede brengen, pacificeren; 2. (aan een behoefte) geheel voldoen: zijn nieuwsgierigheid, zijn lusten bevredigen; 3. tot voldoening, tevredenheid stemmen: dat werk bevredigt mij niet.

v., bifredigje, foldwaen.

(bevredigde, heeft bevredigd), 1. (gew. rechtst.) afsluiten (van erven, vooral in Friesland en Groningen gebruikelijk); 2. vrede doen hebben; (van gewesten) tot vrede brengen, pacificeren; 3. verzoenen: zich met iem. bevredigen; 4. (aan een behoefte) geheel voldoen: zijn nieuwsgierigheid, zijn lusten bevredigen; 5. tot voldoening,...

bevredigde, h. bevredigd (tevreden stellen; niets meer te wensen overlaten): zijn lusten bevredigen, zijn nieuwsgierigheid bevredigen, voldoen.

BEVREDIGEN, (bevredigde, heeft bevredigd), vrede doen hebben, den vrede schenken; verzoenen zich met iem. bevredigen; tevredenstellen: zijne nieuwsgierigheid, zijne lusten bevredigen, daaraan voldoen. BEVREDIGER, m. (-s). BEVREDIGSTER, v. (-s). BEVREDIGING, v. (-en).