Wat is de betekenis van Beven?

beven - Werkwoord 1. (inerg) hard en heftig trillen door angst of door kou ♢ Hou toch eens op met beven en kalmeer eens even! ♢ Hij beefde van de kou nadat hij 2 uur had geschaatst. Woordherkomst van het Middelnederlands beven Synonieme...

beven - regelmatig werkwoord uitspraak: be-ven 1. snel een klein beetje bewegen ♢ hij beefde van angst toen er geklopt werd Regelmatig werkwoord: be-ven ik beef jij/u beeft ...

zie Trillen.

tremor, een onwillekeurige rhythmische nevenbeweging; snel beven in lichte graad is normaal, neemt toe bij geestelijke spanning en is individueel sterk wisselend; ziekelijk versterkt bij geestesziekten, zwakte toestanden en hyperthyreoldie. Langzaam beven is een ziekelijk neurologisch verschijnsel bij afwijkingen van het striatum.

v., beve, beevje, bibje, trilje, ridelje; zijn handen —, de hannen stjitte him oan.

...

(beefde, heeft gebeefd), met een korte, snelle beweging heen en weer gaan, zonder gedachte aan geluid (dit in tegenst. tot trillen), niet zo sterk als sidderen: de grond beefde onder zijn voeten ; — van koude, van vrees, angst, ontzetting, schrik beven ; beven als een riet; — de onbep. wijs wordt ook als znw....

beefde, h. gebeefd (trillen; sidderen): de aarde beefde; beven als een juffershondje; beven van schrik; voor iem. beven, erg bang zijn voor iem.

(beefde, heeft gebeefd) 1. sidderen, maar niet zo hevig: van schrik; als een riet; met -de stem. Syn. popelen, rillen, sidderen, trillen. 2. Uitbr. grote vrees koesteren: voor iemand -.