Wat is de betekenis van betoveren?

betoveren - Werkwoord 1. (ov) onder de invloed van een magische handeling brengen ♢ De prinses werd betoverd door de lelijke heks. Woordherkomst Afgeleid van toveren met het voorvoegsel be-

betoveren - regelmatig werkwoord uitspraak: be-to-ve-ren 1. het door tovenarij veranderen of in je macht krijgen ♢ hij betoverde de kikker en het werd een prins Regelmatig werkwoord: be-to-ve-ren ik betover ...

Geschiedde naar ’t volksgeloof door heks, ook wel door tovenaar met toverboek. Beide aangeduid als kweaminsken (boze lieden). B. kon ziekte of dood over mens en vee brengen, karnen verhinderen, mens en dier 'vastzetten’, wind of onweer oproepen; de bedrijvers konden zich onzichtbaar maken, snel vliegen, door kleine openingen (sleut...

v., bitsjoene, bitipelje, bigûchelje.

...

(betoverde, heeft betoverd), 1. door toverij in zekere toestand brengen: dat ding lijkt wel betoverd; 2. (fig.) op onweerstaanbare wijze bekoren, in hoge mate boeien: zij wist hen te betoveren ; de schoonheid die ons betoverde ; — het teg. deelw.

betoverde, h. betoverd (1 door toverij in een zekere toestand brengen; beheksen; 2 in hoge mate boeien, verrukken): 1. de pad was een betoverde prins; 2. haar schone stem zal de menigte betoveren.

(betoverde, heeft betoverd) 1. door toverij in abnormale toestand brengen : iemand -. 2. verrukken : door zién woord de menigte -. Syn. →: bekoren.

(betoverde, heeft betoverd), 1. door toverij in een bepaalde toestand brengen: dat ding lijkt wel betoverd; 2. (fig.) op onweerstaanbare wijze bekoren, in hoge mate boeien: zij wist hen te betoveren.