Wat is de betekenis van betichten?

betichten - Werkwoord 1. (ov) iemand op valse gronden beschuldigen ♢ Iemand betichten van oplichting. betichten - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord betichte Woordherkomst afgeleid van het Middelnederlandse ticht met het voorvoegsel be- met...

iemand ervan beschuldigen iets ongeoorloofds te hebben gedaan.

(lem. van iets) beschuldigen, (wegens iets) aanklagen. Zonder publieke interesse werd het proces tegen de 21-jarige D.V. uit Anzegem, bericht van drie brandstichtingen in de loop van april 1976, dinsdag te Brugge voortgezet, Gazet v. Antw. 29/6/1977. Na nachtelijke wedersamenstelling te Geel. V. d. G. nu beticht van moordpoging, Gazet v....

Betichten is een deftig woord voor beschuldigen. Het is afgeleid van het in het Middelnederlands voorkomende zelfstandige naamwoord ticht: beschuldi-ging. Dit ticht behoorde weer bij een werkwoord tien, beschuldigen, dat door betichten geheel is verdrongen, evenals vliën door vluchten.In het Middelnederlands bestond een uitdrukking enen laten...

v., bitichtsje, bitiigje; iem. van iets —, immen eat neijaen, oanwriuwe.

(betichtte, heeft beticht), een vergrijp ten laste leggen, met de bijgedachte dat de beschuldiging ongegrond is : iem. betichten van ; — een stuk van valsheid betichten, beweren dat het vals is (art. 181 W. v. B. Rv.).

betichtte, h. beticht (beschuldigen van, ten-laste-leggen): iem. betichten van iets.

(bə'tichtən) (betichtte, heeft beticht) beschuldigen, doch niet als rechtsterm : iemand van iets -. Syn. →: aanklagen.

(betichtte, heeft beticht), een vergrijp ten laste leggen, met de bijgedachte dat de beschuldiging ongegrond is: iemand betichten van.