Wat is de betekenis van betamelijk?

betamelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. fatsoenlijk ♢ Hij gaf mij een betamelijk antwoord. Woordherkomst afgeleid van 'betaam' (stam van het werkwoord betamen) met het achtervoegsel -lijk met het invoegsel -e- Antoniemen onbetamelijk Verwante begrippen behoorlijk, gepa...

Behoorlijk, t.w. wat betreft grootte of hoeveelheid; vrij groot; - hij moest een betamelijk bedrag voor dat huis betalen. Onze-Lieve-Vrouw-Welriekende is dadelijk zo groot, en de toeloop van bedevaarders zo druk, dat Isabella... de overheid van Groenendaal aanzet om een betamelijke kapel op te richten, TEIRLINCK 1952, 1, 3. Opm.: In d...

adj. & adv., bihoarlik, bitamlik, bitamsum, pas(se)lik, skiklik; niet — zijn, der net lâns, der net op troch kinne, gjin dwaen allyk wêze, gjin foech jaen; in het -e, yn alle fatsoenlikens, yn ’t fatsoen.

...

bn. bw. (-er, -st), voegzaam, gepast, passend: een betamelijk gedrag; op betamelijke wijze; in ’t bijz. welvoeglijk.

bn., bw. (behoorlijk, passend): een betamelijk gedrag, een betamelijke houding, zich betamelijk gedragen, voegzaam.

(bə'ta:mələk) bn. en bw. (-er, -st) behoorlijk, met het bijdenkbeeld van plichtsbesef : een -e houding; zich gedragen. Syn. →: behoorlijk.

bn. en bw., behoorlijk, gepast, passend: op betamelijke wijze; m.n. welvoeglijk.

...