Wiktionary (2019)
beschuldiging - Zelfstandignaamwoord 1. het aangeven dat iemand iets moreel of gerechtelijk verkeerds heeft gedaan ♢ Een beschuldiging van het plegen van een misdrijf. Woordherkomst Naamwoord van handeling van beschuldigen met het achtervoegsel -ing. Verwante begrippen aankla...
Muiswerk Educatief (2017)
beschuldiging - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-schul-di-ging 1. het zeggen dat iemand het gedaan heeft ♢ zijn beschuldiging sloeg nergens op Zelfstandig naamwoord: be-schul-di-ging de beschuldiging ...
Peter Bakema (2003)
- iemand in beschuldiging stellen, iemand in staat van beschuldiging stellen. Het parket van Brussel zal de dader allicht in beschuldiging stellen van poging tot doodslag. - LN, 22-01-2003.
Walter De Clerck (1981)
Iem. in beschuldiging stellen, iem. in staat van beschuldiging stellen. Sant.: beschuldigingsbank, beklaagdenbank (Woensdag werden de debatten voortgezet in het proces dat J. F.... op de beschuldigingsbank bracht, Gazet v. Antw. 21/4/1977).
Van Dale Uitgevers (1950)
v. (-en), 1. het beschuldigen. 2. dat waarmee men beschuldigt, aanklacht, telastelegging: beschuldigingen inbrengen tegen; een beschuldiging van zich af werpen; een beschuldiging staven, waarmaken.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
