Wat is de betekenis van beschaamd?

beschaamd - Bijvoeglijk naamwoord 1. vol met de neiging zich te verbergen voor anderen, verlegen ♢ De beschaamde ouders wilden niet onderkennen dat hun jonge dochter zwanger was. beschaamd - Werkwoord 1. voltooid deelwoord van beschamen Woordherkomst Voltooid deelwoord...

beschaamd - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: be-schaamd 1. onbehaaglijk, schuldig gevoel ♢ de doelman die er vijf ballen doorliet verliet beschaamd het veld Bijvoeglijk naamwoord: be-schaamd ... is beschaamder dan .....

verlegen Mijn vader en ik proberen haar voor omvallen te behoeden, allebei even triest, even beschaamd, even bezorgd. Zij merkt daar niets van, in haar homerische toorn. (Tom Lanoye, Sprakeloos) In Nederland is men 'beschaamd' over iets wat gebeurd is; men voelt schaamte. In België is 'beschaamd' synoniem me...

(bn.) in België vaak een karaktertrek, niet afhankelijk van een bepaalde situatie: verlegen, schuchter.

Verlegen, schuchter. Als ik hem af en toe wat meebracht uit de tuin... dan aanvaardde hij het dankbaar en beschaamd, DE PILLECYN 1962, 44. Afl.: beschaamdheid, verlegenheid, schuchterheid.

adj. & adv., biskamme, skamsum; — staan, to, foar skande stean; iem. — doen staan, immen to, foar skande sette.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. vervuld v. schaamte; zich schamende over iets dat men zelf doet of van anderen ondervindt: iem. beschaanul maken; daar stond hij beschaamd en verlegen; — met beschaamde kaken, blozende v. schaamte, beteuterd, verlegen. 2. (Zuidn.) schuchter.

bn., bw. (1 zeer verlegen; zich schamende; 2 blozende, rood van schaamte): 1. iem. beschaamd maken; beschaamd doen staan; beschaamd zijn over; 2. met beschaamde kaken staan.