beoefenen - Werkwoord 1. (ov) bij regelmaat zich in iets bekwamen ♢ De Elamitische taal wordt maar door zeer weinigen beoefend. Woordherkomst Afgeleid van oefenen met het voorvoegsel be-

beoefenen - regelmatig werkwoord uitspraak: be-oe-fe-nen 1. eraan werken, het uitvoeren ♢ hij beoefent de tennissport Regelmatig werkwoord: be-oe-fe-nen ik beoefen jij/u beoefent...

(beoefende, heeft beoefend), 1. zich met enig vak of bedrijf, kunst of wetenschap geregeld bezighouden, er zijn dagelijks werk van maken: de geneeskunde beoefenen; een kunst beoefenen; 2. zich toeleggen op, in praktijk brengen: de godsdienst, een deugd beoefenen.

v., bioefenje.

(beoefende, heeft beoefend), 1. zich met enig vak van bedrijf, kunst of wetenschap geregeld bezighouden, er zijn dagelijks werk van maken: de geneeskunde beoefenen; een kunst beoefenen. 2. zich toeleggen op, in praktijk brengen: de godsdienst, een deugd beoefenen.

beoefende, h. beoefend (zich op iets toeleggen, zich oefenen in of op, bestuderen): een wetenschap beoefenen, een deugd beoefenen.

BEOEFENEN, (beoefende, heeft beoefend), tot het aanleeren van iets zijne krachten inspannen, zich op iets toeleggen, inz. eene wetenschap, eene kunst beoefenen; de geneeskunde beoefenen; eene kunst beoefenen; — den godsdienst beoefenen, godsdienstige samenkomsten houden; — een deugd beoefenen, die in praktijk brengen. BEOEFENING, v. st...

zie Bestudeeren.