Wat is de betekenis van belofte?

belofte - Zelfstandignaamwoord 1. een mondelinge of schriftelijke verklaring waarin men iets belooft ♢ Belofte maakt schuld. ♢ Tijdens de huwelijksplechtigheid doe je de belofte elkaar altijd trouw te blijven. Woordherkomst Oude afleiding v...

Een belofte is een plechtige verklaring van een getuige op de zitting dat hij de waarheid zal spreken. Hij is dit verplicht. Als blijkt dat hij de waarheid niet spreekt maakt hij zich schuldig aan meineed.

belofte - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-lof-te 1. wat je zegt dat je zult doen ♢ hij gaf mij de plechtige belofte dat hij op tijd zou zijn 1. je belofte breken [niet doen wat je beloofd hebt]...

(de; -n, -s) - wielrenner die deel uitmaakt van de hoogste sportieve categorie van renners jonger dan 23 jaar, zonder profcontract, syn. espoir. • Een renner van deze leeftijd die deel uitmaakt van een UCI ProTeam wordt daarmee automatisch gekwalificeerd als ‘elite’. (KNWUR)

toesegging; aanduiding van iets goeds.

heeft voor het oor van iedere Christen een zeer bepaalde klank. Overgenomen vooral uit de taal van Paulus en Lucas duidt men er het geheel van de genadevolle beloften mee aan, welke vnl. aan Abraham (Rom. 4 : 13—16, Gal. 3 : 8—9) en zijn geslacht door God werden gegeven en welker inhoud was: een groot nakroost (Gen. 12 : 2, 13 : 16), ee...

s., bilofte, ûnthjit (it), ûnthjitten (it), tasizzing; (per brief), tatiding, tatynge; loze -n, lukesaeijen.

...

v. (-n), mondelinge of schriftelijke toezegging om iets te doen of te geven: een belofte afleggen, doen, houden, nakomen, verbreken; — (spr.) belofte maakt schuld, wat men belooft, moet men houden; — het land van belofte, het Heilige Land; oneig.: land waar het iem. zeer voorspoedig gaat; rijk en vruchtbaar land: (o...