belatafeld
(1889) (euf.) gek, niet goed bij het hoofd. Syn.: bekotebikkerd*; belazerd*; besodemieterd*; besoepketeld*; besuikerd*. • (Köster Henke: De boeventaal. 1906) • Kletterend vlogen de prachtwerken tegen den grond en Kee's kloris kreeg dienzelfden avond ook een epistel, waarin ze vroeg „of-tie nou heelemaal belaaitafeld was en dat...