Wat is de betekenis van bekoren?

bekoren - Werkwoord 1. (ov) aantrekkingskracht uitoefenen ♢ De gele auto kon hem niet bekoren. Woordherkomst afgeleid van het Middelnederlandse coren met het voorvoegsel be- Verwante begrippen aanlokken, aantrekken, charmeren, toelachen, trekken, verlekkeren, genot verschaff...

bekoren - regelmatig werkwoord uitspraak: be-ko-ren 1. door iets liefs aantrekkelijk worden ♢ het jonge meisje bekoorde hem 1. dat kan mij niet bekoren [dat trekt mij niet aan] Regel...

v., bikoar(j)e.

...

(bekoorde, heeft bekoord), 1. door liefelijke schoonheid aantrekken, voor zich innemen: haar jeugd bekoorde hem; — dat kan mij niet bekoren, trekt mij niet aan; 2. (R.-K.) in verzoeking brengen, verlokken tot zonde.

bekoorde, h. bekoord (iem. sterk aantrekken, hem innemen; inz. R.-K.: aanlokken tot zonde).

(bə'ko.rən) (bekoorde, heeft bekoord) [~ kiezen] 1. sterk aantrekken : dat bekoort mij niet. Syn. →: aanhalen. 2. in verzoeking brengen tot kwaad -: de duivel bekoort de mens. 3. door uiterlijke hoedanigheden invloed uitoefenen : zij wist ze allen te -. Syn. betoveren, (voor zich) innemen, (voor zich) winnen.

(bekoorde, heeft bekoord), 1. door liefelijke schoonheid aantrekken, voor zich innemen: haar jeugd bekoorde hem; dat kan mij niet bekoren, trekt mij niet aan, daar voel ik niets voor; 2. (vooral r. k.) in verzoeking brengen en verleiden tot zonde.

is eigenlijk: bij of voor een keus stellen (kiezen — keur); vervolgens: op de proef stellen, verleiden en om dat doel te bereiken: „zich aangenaam voordoen”.