bekering - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) het (doen) overgaan van iemand tot een bepaald geloof Woordherkomst Naamwoord van handeling van bekeren met het achtervoegsel -ing.

bekering - zelfstandig naamwoord uitspraak: be-ke-ring 1. een (ander) geloof gaan aanhangen ♢ de pater is verantwoordelijk voor de bekering van tientallen ongelovigen Zelfstandig naamwoord: be-ke-ring de bekering...

v. (-en), 1. algehele verandering van levensrichting; 2. het tot inkeer brengen : de bekering van zondaars; 3. het overgaan of doen overgaan tot een andere godsdienst, m.n. het christendom . PSYCHOLOGIE. Strikt genomen is er van bekering alleen dan sprake, als de verandering de basis van het persoonlijk leven treft. De plotselinge bekering bij...

is een verandering van geesteshouding, inzonderheid vanuit de zonde tot een leven voor God. Omdat ieder mens zondig is, eisen Joannes de Doper en Jesus zelf bekering (Gr.: metanoia), daar het rijk Gods nabij is: Matth. 3 : 2 par.; 4 : 17 par.; zie ook Hand. 2 :38. Zij is een ommekeer die tot het heil voert en daarom niet mogelijk zonder Gods genade...

s., bikearing, omsetting.

v. (-en), het tot inkeer komen of brengen : de bekering der zondaren; — het overgaan of doen overgaan tot een andere godsdienst, inz. tot het Christendom.

is de term voor een algehele verandering van levensrichting in religieuze zin. In het Oude Testament wordt die gebezigd in de betekenis van een „omkeer” van het volk Israël, dat, wanneer het Gods geboden ongehoorzaam is of andere góden dient, wordt vermaand af te laten van zijn boze weg en zich tot God te bekeren. Het woord,...

v. bekeringen (het bekeren: 1 het overgaan tot een andere godsdienst inz. tot een der vormen van het Christendom; 2 het tot inkeer komen of doen komen). 1. Vondels bekering, nl. tot het Katholicisme; Da Costa’s bekering nl. tot het Calvinisme; 2. bidden voor de bekering der zondaren.