Wat is de betekenis van behoorlijk?

behoorlijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. flink, in hoge mate, aanzienlijk ♢ Dat is een behoorlijke klus. 2. net, fatsoenlijk ♢ Dat is een heel behoorlijke manier van doen. 3. redelijk, goed genoeg ♢ Hij heeft zijn opleiding ...

behoorlijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: be-hoor-lijk 1. nogal groot ♢ het is nog een behoorlijk eind vliegen naar Amerika 2. met goede manieren, zoals het hoort ♢ dat gedrag van jou kan ik...

adj. & adv., bihoarlik, fatsoenlik; op -e wijze, mei skik.

bn. bw. (-er, -st), 1. zoals het behoort, betamelijk: een behoorlijk gedrag; gedraag je behoorlijk; hij moet behoorlijk zijn plicht doen ; — het is nu een behoorlijke tijd, passend; 2. vereist: met behoorlijke aandacht iets verrichten; 3. toonbaar, bruikbaar, om mee voor den dag te komen : die jas is nog heel behoorlijk ; vrij groot: hij h...

bn., bw. (zoals het behoort; betamelijk): een behoorlijk loon; hij gedraagt zich behoorlijk, fatsoenlijk; zich behoorlijk kleden, passend.

bn. en bw. (-er, -st) I. voldoende : een -e som. 2. zoals in bepaalde omstandigheden vereist wordt: zich gedragen. Syn. betamelijk, gepast, passend, voegzaam, welvoeglijk.

bn. en bw. (-er, -st), 1. zoals het behoort, betamelijk: een behoorlijk gedrag; gedraag je behoorlijk; 2. vereist: met behoorlijke aandacht iets verrichten; 3. toonbaar, bruikbaar, om mee voor den dag te komen: die jas is nog heel behoorlijk; vrij groot: hij heeft een kapitaal; als bw.: flink, in vrij hevige mate: het is behoorlijk koud; iemand b...

BEHOORLIJK, bn. bw. (-er, -st), zooals het behoort betamelijk dit is niet behoorlijk; — het is nu een behoorlijke tijd, passend: — hij kan zich niet behoorlijk gedragen; iem. behoorlijk op zijn nummer zetten, op afdoende wijze. BEHOORLIJKHEID, v. gepastheid.

zie Betamelijk.